Επιστροφή στην παιδικότητα

Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις άτομα να προσπαθούν να προσθέσουν όλο και περισσότερες "ταμπέλες" στην προσπάθεια να προσδιορίσουν την ταυτότητά τους… Και εσύ από την άλλη έχεις ως στόχο να αφαιρέσεις όλους αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες, γίνεσαι παρατηρητής των καταστάσεων γύρω σου , ώστε να γνωρίσεις τον πραγματικό εαυτό σου… Και κάπου εκεί, όσο αφαιρείς τα επίκτητα χαρακτηριστικά σου, καταλήγεις στην παιδικότητα… 

Προσοχή, όχι ανωριμότητα …! Καταλήγεις σε ένα πιο αθώο τρόπο σκέψης, ίσως πιο "καθαρό"… Συνειδητοποιείς ότι ,ως παιδί , η αισιοδοξία ήταν η καθημερινότητά σου... Μήπως τελικά ο μοναδικός τρόπος να νιώσεις πληρότητα είναι να βρεις τη χαμένη παιδικότητά σου; Μήπως τελικά η ενηλικίωση μας δίνεται απλά για να διεκδικήσουμε το παιδί που κρύβεται μέσα μας ; 

Θυμάσαι πώς ήταν η ζωή σου ως παιδί; Η ανεξάντλητη ενέργειά σου, η φαντασία , η δημιουργικότητα, τα μεγάλα όνειρα... Κυρίως τα όνειρα! Τίποτα δεν θεωρούταν μη πραγματοποιήσιμο, δύσκολο, ακατόρθωτο...Πάντα είχες την αίσθηση ότι με κάποιο μαγικό ,ανεξήγητο τρόπο όλα θα πάνε κατ' ευχήν . Αυτή η βεβαιότητα ήταν η πηγή της ζωτικότητάς σου , η οποία -συνυφασμένη με την αγνότητα της ψυχής και του μυαλού σου- σού έδινε αυτή την ιδιαίτερη λάμψη που κάνει τα παιδιά να ξεχωρίζουν και ,δικαίως, να χαρακτηρίζονται ως φορείς ελπίδας για αυτό τον κόσμο.

Ας γίνουμε ,λοιπόν, ξανά παιδιά όσο είναι καιρός, πριν μετατραπούμε σε όντα "απενεργοποιημένα"... Γιατί αυτό κάνουν οι ταμπέλες- σε αποπροσανατολίζουν από την ουσία της ύπαρξής σου . Ας ξεπεράσουμε την παθητικότητα της ενηλικίωσης -με ό,τι συνεπάγεται αυτό- και ας γίνουμε φορείς αισιοδοξίας, αγάπης, ονείρων ...